مدح و ولادت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام
فـطرس بیـاورید کـرامت شـروع شد باران گرفت، لطف و عنایت شروع شد دنـبـال نــوکـرنـد بـرایـش پـیـمـبـران أین الحـسـیـنـیـون ولایت شـروع شـد ما را به راه راست بَرَد ابروی کجش یک نوع دیگری ز هدایت شروع شد قـنداقـه تا به دست رسول امین رسید »ای جان امـتم به فدایت » شروع شد در عمق ذات حضرت پروردگار خویش آنقدر رفت و رفت، نهایت شروع شد آمـد بـرای اهل سـمـاوات سـرپـرست مجـنون بـیاورید که لـیلا رسیده است عیسی بیا ببین که مسیحا رسیده است از مهـر و عاطـفه بنـویـسید شاعران حالا که شاه بیت غزل‌ها رسیده است خورشید و ماه و ابر همه مدیون لطف او خـیر حـسین بر همه دنیا رسیده است این سفره پهن شد که شود جلوه گر خدا لؤلؤ به بحر حیدر و زهرا رسیده است از عـرش با مـلائکه در بین محـملی خـضر نـبی برای تـماشا رسیده است هرجا حسین گـفته شود هست میکـده ذکر حـسین روزیِ یک سال انبیاست گریه به شـاه أحـسن احـوال انبـیاست بر گرد هم نشسته و روضه گرفته‌اند ذکر حـسیـن باعـث اکـمـال انـبیـاست پیغـمبران به واسـطۀ گـریه بر حسین تا عـرش می‌روند، پر و بال انبیاست باید بپـرسد از خود آن مرده یا عـصا هر کس که گفته معجزه‌ها مال انبیاست حضرتْ اراده کرده که اعجاز می‌شود مثـل پـدر هـمیـشه به دنبال انـبـیاست چشم و چراغ حیدر و زهراست، یاعلی ما را پـناه نیست به جز کـشتی نجات راه نجات ماست از این دار مشکلات بر پـرچـم سـیاه غـمـش تکـیه می‌کـنم جـانـم فـدای مـاتـم لـب تـشـنـۀ فـرات بودند دیو و دَد همه سیراب و می‌مکید خـاتـم ز قـحـط آب سـلـیـمان کـائـنات گودالْ پُر ز سنگ و تن شاه پُر ز زخم نیزه شکسته‌ها به تنش از همه جهات از بس شلـوغ بود که دیگـر نمی‌رسد از روی تـل صدای فـغـان مـخـدرات باز این چه شورش است! خدایا همه زدند آنجا سـر لـبـاسْ که دعـوا مـرافـه شد هرکس ز خیمه دید تنش را کلافه شد از بس که خون او ز سر تیغ‌ها چکید هر جای قاضریه پُر از عطر نافه شد بعد از غروب یک طرف دشت غرق حُزن یک سوی دیگرش همه دارالضیافه شد مانـده سـه روز پیـکـر او زیر آفـتاب تاول به زخم‌های عمیـقـش اضافه شد رأس حـسـیـن از پـی آزار اهـل بـیت بر روی نی، راهی دارالـخـلافـه شـد یک بـار اگر زیـارت ناحـیه وا کـنی |